lezing
Hoop
Rudy Van Giel
Broeders zonder liefde
Rudy beschrijft in zijn boek hoe een palliatieve organisatie die aidspatiënten opving (op het ogenblik dat er nog geen enkele therapie bestond) werd ondergraven door een kerkelijke organisatie. In dit opmerkelijke relaas onthult hij hoe de kerk er alles aandeed om de rijke subsidiepot in handen te krijgen. Het boek legt een web bloot van leugens en bedrog. Er is zelfs sprake van infiltranten en spionnen. Rudy toont aan hoe geen middel onbenut bleef opdat de gezondheidszorg in ons land de christelijk-conservatieve richting zou blijven aanhouden.
Boek nuCredits
Rudy Van Giel is huisarts geweest in een multiculturele en sociaal precaire omgeving te Gent. Hij telde patiënten met roots in 86 verschillende landen; hij was niet alleen dokter voor die mensen, maar werd ook op hun vele feesten uitgenodigd. Zelf zegt hij hiervan dat hij niet op reis hoefde te trekken, de wereld kwam wel naar hem toe.
Toen hij met pensioen ging, rees de angst al die menselijke contacten te moeten verliezen en daarom begon hij te mailen… met almaar meer correspondenten, want zijn teksten werden doorgegeven. Hij schreef dan ook geen korte berichtjes, maar hele epistels, waarvoor hij terugviel op vroegere teksten. Hij had namelijk altijd al geschreven, maar was er nooit mee naar buiten getreden. Op aansturen van een reeks BV’s deed hij dat drie jaar opeens geleden wel. En toen ging het snel. Naast talrijke artikels in tijdschriften en online, komt in maart ’24 zijn tweede boek uit. Zijn onderwerpen put hij uit de dingen die hij zelf beleefde. En als homoseksuele huisarts in een multi-etnische buurt zijn er dat nogal wat. Zijn eigen strijd tegen kanker die hij zeer humoristisch verwoordde, die tegen de kerkelijke hiërarchie, zijn contacten met het misdaadmilieu, hoe hij opgeslokt werd in de leefwereld van zwarten, Maghrebijnen, Turken… hoe hij het onbegrip tussen die verschillende culturen persoonlijk ondervond. Enzovoort: 50 jaar ervaring laat nu eenmaal zijn sporen na. Vooraleer te stranden in Gent, heeft hij gewoond in Antwerpen, Genk en Amsterdam.
Rudy Van Giel is huisarts geweest in een multiculturele en sociaal precaire omgeving te Gent. Hij telde patiënten met roots in 86 verschillende landen; hij was niet alleen dokter voor die mensen, maar werd ook op hun vele feesten uitgenodigd. Zelf zegt hij hiervan dat hij niet op reis hoefde te trekken, de wereld kwam wel naar hem toe.
Toen hij met pensioen ging, rees de angst al die menselijke contacten te moeten verliezen en daarom begon hij te mailen… met almaar meer correspondenten, want zijn teksten werden doorgegeven. Hij schreef dan ook geen korte berichtjes, maar hele epistels, waarvoor hij terugviel op vroegere teksten. Hij had namelijk altijd al geschreven, maar was er nooit mee naar buiten getreden. Op aansturen van een reeks BV’s deed hij dat drie jaar opeens geleden wel. En toen ging het snel. Naast talrijke artikels in tijdschriften en online, komt in maart ’24 zijn tweede boek uit. Zijn onderwerpen put hij uit de dingen die hij zelf beleefde. En als homoseksuele huisarts in een multi-etnische buurt zijn er dat nogal wat. Zijn eigen strijd tegen kanker die hij zeer humoristisch verwoordde, die tegen de kerkelijke hiërarchie, zijn contacten met het misdaadmilieu, hoe hij opgeslokt werd in de leefwereld van zwarten, Maghrebijnen, Turken… hoe hij het onbegrip tussen die verschillende culturen persoonlijk ondervond. Enzovoort: 50 jaar ervaring laat nu eenmaal zijn sporen na. Vooraleer te stranden in Gent, heeft hij gewoond in Antwerpen, Genk en Amsterdam.
Beeldmateriaal
