humor, theater
Vertedernader mij
Pascale Platel
‘Kijk’, zegt de Zotte Doos, ‘ik ben voor jou een Zotte Doos, juist gelijk honderdduizend andere Zotte Dozen, maar als jij mij ‘vertedernadert’, dan hebben we elkaar van nu af aan nodig. Dan ben jij voor mij uniek op de wereld, en dan ben ik voor jou uniek op de wereld. (‘Vrij naar ‘de Kleine Prins’).
Dit is het begin van een sprookje dat niet bleef duren.‘…
Ik sta op een kruispunt in mijn leven. Mijn relatie is gestrand, mijn ouders zijn dood en mijne bulex is kapot. Dringend tijd voor andere oorden!
In het vliegtuig, onderweg naar Nepal, wil ik het verdriet en de pijn van mij afschrijven, maar de passagier voor mij klapt zijn zetel achteruit, mijne laptop slaat dicht en er is niet genoeg plaats meer om hem terug open te doen.
Ik ben dus genoodzaakt om mijn gedachten daar in dat vliegtuig luidop uit te spreken zodat ik ze kan onthouden om ze later op papier te zetten.
Credits
Tekst & spel:Pascale Platel
Foto: Dirk Alexander.
Video: Arn Van Wijmeersch
Met dank aan Maryse Engel en Koen De Smet
Meer over
Een voorstelling over de ‘Amai, wat een kieken’- liefdesmomenten in een mens zijn bestaan en de verwoede pogingen van anderen om je er overheen te helpen.
REACTIES
“Wat een mooie vertelling van Pascale.
We waren helemaal mee, in het verhaal, in haar verdriet en haar absurde geestigheid. Knappe tekst. Straf (ver)werkstukje. Chapeau!” – Els Van Nieuwenhove, GC De Kluize (Oosterzele)
“VERTEDERD ben ik…
Met de krop in de keel zit je daar… compleet ondersteboven. Ontroerd. Aangedaan. “Gepakt” te kijken naar een melancholische clown zonder masker… Zeg wel, … ZONDER masker, open en bloot. Oprecht. Rechtuit! Op het naïeve af. What you see is what you get : een prachtvrouw die je op zulk een simpele, ongekunstelde manier binnenste buiten keert met een verhaal, hààr verhaal, ieders verhaal dat je doet slikken en slikken en slikken… Op haar kousenvoeten glipt ze je hart binnen en verovert het ! Nog aan het bekomen van een lachsalvo vergeet het sjokvol theaterzaaltje te ademen… je voelt enkel de verbindende doch ontredderende emotie trillen in de onwezenlijke geluidloosheid, een danig indringende stilte die je voelt plakken tot op je huid. En een ieder legt zijn masker af en voelt mee… tranen glinsteren in de spotlights… Dank je Pascale!” – Micheline Pots
Tekst & spel:Pascale Platel
Foto: Dirk Alexander.
Video: Arn Van Wijmeersch
Met dank aan Maryse Engel en Koen De Smet
Een voorstelling over de ‘Amai, wat een kieken’- liefdesmomenten in een mens zijn bestaan en de verwoede pogingen van anderen om je er overheen te helpen.
REACTIES
“Wat een mooie vertelling van Pascale.
We waren helemaal mee, in het verhaal, in haar verdriet en haar absurde geestigheid. Knappe tekst. Straf (ver)werkstukje. Chapeau!” – Els Van Nieuwenhove, GC De Kluize (Oosterzele)
“VERTEDERD ben ik…
Met de krop in de keel zit je daar… compleet ondersteboven. Ontroerd. Aangedaan. “Gepakt” te kijken naar een melancholische clown zonder masker… Zeg wel, … ZONDER masker, open en bloot. Oprecht. Rechtuit! Op het naïeve af. What you see is what you get : een prachtvrouw die je op zulk een simpele, ongekunstelde manier binnenste buiten keert met een verhaal, hààr verhaal, ieders verhaal dat je doet slikken en slikken en slikken… Op haar kousenvoeten glipt ze je hart binnen en verovert het ! Nog aan het bekomen van een lachsalvo vergeet het sjokvol theaterzaaltje te ademen… je voelt enkel de verbindende doch ontredderende emotie trillen in de onwezenlijke geluidloosheid, een danig indringende stilte die je voelt plakken tot op je huid. En een ieder legt zijn masker af en voelt mee… tranen glinsteren in de spotlights… Dank je Pascale!” – Micheline Pots
Beeldmateriaal
