< terug naar overzicht

humor, kinderen

Zwartzak(14+)

Wim Claeys

Een verhaal verteld, gezongen en gespeeld door Wim Claeys (en zijn accordeon). Na IJzer, maakt hij met Zwartzak een ‘coming of age’ waarin hij door zijn eigen verleden graaft.

Opgegroeid als zoon van een Oostfronter en als kind gekneed door het militante Vlaams-nationalisme, blikt de veertiger met weerzin, loutering en mildheid terug op zijn jeugd. Met zijn ontroerende en grappige vertelling geeft Claeys zich helemaal bloot.

De muziek gaat heen en weer tussen traditie en vernieuwing, en versterkt je ervaring. Wim laat het publiek deel worden van een stukje – verwerkte of onverwerkte – vaderlandse geschiedenis.

Boek nu

Credits

Tekst en spel: Wim Claeys
Gitaren: Ward Snauwaert

Coaching: Ineke Nijssen en Raf Walschaerts


Reacties van leerlingen uit het vijfde en zesde middelbaar

‘Het verhaal grijpt me naar de keel en ik ben zeer blij dat u het bespreekbaar maakt voor jongeren’ – Mathias

‘Jouw verhaal is inspirerend voor velen. Je ziet het goede in mensen en denkt dat ze kunnen veranderen. Dit kan naïef zijn, maar het is wel een noodzakelijke gedachtegang in deze maatschappij’ – Lisa A.

‘Ik had er nooit bij stilgestaan dat ook collaborateurs mensen zijn, een gezin stichten en een vader voor hun kinderen zijn. Uw verhaal over uw vader heeft mij erbarmen geleerd: een mens is meer dan zijn keuzes alleen.’ – Linus L.

‘Een van de beste stukken die we ooit op school gezien hebben’ – Claudia

Meer over

Mijn vader, Stefaan Claeys, was 21 toen hij in 1944 ter dood veroordeeld werd door een Belgische rechtbank. De aanklacht: hoogverraad. De straf: den dood met den kogel. Op het moment van zijn veroordeling was hij soldaat in de Waffen-SS en keek hij de dood in de ogen aan het oostfront.
Aan beide doodsdreigingen is hij ontkomen. De klauwen van het Rode Leger hebben hem niet kunnen grijpen en van de Koning der Belgen heeft hij gratie gekregen.

Ik, Wim Claeys, was 8 jaar toen ik bij het Vlaams Nationaal Jeugdverbond aansloot en mijn vorming als militante Vlaams-nationalist begon.
Op mijn 17de ontdekte ik dat ik muzikant wou worden en ben ik mijn eigen weg gegaan, weg van de paden die voor mij uitgestippeld waren.

Vanavond, enkele decennia later, wil ik u met weerzin, loutering en mildheid vertellen hoe het was om een SS’er als papa te hebben die liever en grappiger was dan alle andere papa’s samen. Hoe ik probeer te begrijpen waarom hij zijn idealen nooit naast zich heeft neergelegd en fier de vlag met het Berkenkruis droeg, tot het niet meer ging.

Welkom in mijn jeugd, welkom in mijn versie van zijn verhaal.

Beeldmateriaal

Video

Agenda

15/05/2025

Ticket

Vaart, Beerse